Göç ve sığınma

Rap, Almanya’da ve Türkiye’de ticari olarak en başarılı müzik türlerinden biri. Ama Türkçe rap müziğin tarihi, bir taraftan öznelerin Almanya’daki marjinalleştirme ve ırkçılık karşısında kendilerini güçlendirmesinin de ifadesi.

Nurhayat’ın Kreuzberg-Neukölln çeperinde geçen 40 yılı aşkın hayatı, bize, göçmen ve mülteci kadınların Berlin’de kentsel yaşama katılımlarında göçmen kadın dayanışma ağlarının ve HERKES için adil ve eşit kent politikaları için İstanbul Sözleşmesi’nin koşulsuz uygulanmasının önemini anlatıyor.  

Göç hikayelerinin nasıl ulus-ötesi ve kültürler-ötesi bir niteliğe bürünebildiğini, kendisini ulus-devletin referanslarından özgürleştiren ve uzun zaman boyunca bastırılmak zorunda kalınmış olan bir kültürel mirası yeniden keşfeden genç kuşağa bakarak anlamak mümkün.

Göçmenlerin Berlin Duvarı yıkılmadan önce yürüttükleri yurttaşlık hakları mücadelesi ve sol siyasetin ulusötesileşmesi

2021 genel seçimlerinde Türkiye kökenli 18 aday Bundestag’a girmeyi başardı. Öte yandan Yeşillerden Mehmet Kılıçgedik'in katılım için verdiği mücadele ve 1994'te Bielefeld belediye başkanı olması çoğu zaman unutuluyor.

Türkiye kökenli lubunlar Almanya’da hem göç dinamiklerinin, hem Türkiye’deki hükümetin söylemlerinin, hem de sistematik bir ayrımcılığın arasında sıkışıyorlar. Kendilerine Almanya’da özne olarak yer edinme mücadesi ise onları kesişimsel bir siyasetin aktörleri haline getiriyor.  

İşgücü göçü ile siyasi sebeplere dayanan göç hangi noktalarda birbirinden ayrılıyor? Üç ayrı kuşaktan üç göçmenin portresi, hikayelere kulak vermenin kategoriler oluşturmaktan daha önemli olduğunu gösteriyor.

Almanya’da Türkiye kökenlilerin 60 yıllık tarihi, aynı zamanda Almanya siyaseti içerisinde kendilerine bir ses bulmalarının da tarihi. Aradan geçen yıllar ise Türkiye kökenlilerin siyasi tercihlerini, Almanya’daki konumlarına paralel olarak değiştirip çeşitlendirmiş durumda.

Yabancı olmakla ait olmak arasındaki ayrım bazen hiç beklenmedik yerlerde silikleşiyor. Hermannstrasse üzerindeki Alevî Mezarlığı, Türkiye’den yeni gelmiş, feminist bir oyun yazarına şehrin bir parçası olmanın kapılarını aralıyor. 

Almanya’da, misafir işçilerin tarihini ortak belleğin bir parçası haline getiren ve onurlandıran bir hatırlama kültürünün pratikleri mevcut değil. Bu durum sonraki kuşaklar üzerinde de iz bırakıyor. Fatma Sağır’ın kaleminden hatırlama, unutma ve ırkçılık üzerine bir deneme.