Çatışma Çözümü

Kürt kadınlar sadece kendilerini/kadınları erkek egemenliğinden kurtarmak için değil, erkek egemenliği nedeniyle ortaya çıkmış ya da güçlenmiş tüm baskıcı, hiyerarşik, şiddete dayalı iktidar ilişkilerini ortadan kaldırmak için örgütleniyor.

Erkekler barış sürecini egemenliğin yeniden paylaşılması olarak algılar. Oysa kadınlar için önemli olan noktaların başında savaşın toplumsal dokularda yarattığı zararın onarılması, tazmin ve telafisi gelir. 

Barış koşullarının da, barışın da ancak “kadın sözünün” etkin olmasıyla mümkün olabileceğine inanıyor, bunun için mücadelemizi sürdürüyoruz.

Kürt meselesinin çözümü dendiğinde Diyarbakır-Ankara hattının yanı sıra Erbil ve dahi Qamişlo/Afrîn’in de sürecin önemli bileşenleri haline geldiğini görmek gerektiğidir.

AK Parti hükümeti Türkiye Cumhuriyetinin doksan yıllık tarihi boyunca ürettiği irtica ve bölücülük üzerinden vesayeti koruma siyasetini sekteye uğratmıştır.

CHP’nin Kürt meselesinin çözümü konusunda son birkaç yıldır yürüttüğü faaliyetler göz ardı edilemeyecek kadar kapsamlıdır.   

Mevcut anayasanın başlangıç ilkeleri ve ilk dört maddesi geçerli olduğu sürece, Kürt sorununa çözüm bulunması mümkün gözükmemektedir.

Bölgede hangi kimlikten, kesimden veya ideolojiden olursa olsun herkesin barış sürecinden yana olduğunu ve sürece yüzde yüze yakın bir desteğin var olduğunu tespit ettik. 

Sürecin en önemli aktörü bütün Türkiye toplumudur. Dolayısıyla, gerekli olan, daha fazla yetki alıp halk adına bir şeyler yapmak değil, toplumu bu işe dahil etmek ve toplumun kendi geleceğine sahip çıkmasını sağlamaktır. 

Doğu Anadolu Bölgesi üzerinden bakıldığında, barışa yüzde iki yüz destek verildiği görülüyor, çünkü herkes en az iki kişilik bir coşkuyla çatışma ve şiddetin bitmesini istiyor.