Demokrasi

"Kadınlar yaşadıkları şiddetle baş etmeye çalışırken  (ki bunu ancak şiddet dayanılmaz bir boyuta geldiğinde yapmaya başlıyorlar), her biri militarizmin unsurlarından biri olan hiyerarşiyi, ırkçılığı, ayrımcılığı, milliyetçiliği, savaşları sorgulamaya da başlıyorlar. Bunları sorguladıkça değişip dönüşüyorlar." Nebahat Akkoç'un 2007 yılında Heinrich Böll Stiftung Derneği tarafından düzenlenen "Türkiye'de Kürtler; Barış Süreci için Temel Gereksinimler"konferansında yaptığı konuşmadır.

Akkoç, “Şu an silahların susturulması sürecindeyiz. Bu, ancak iki kişi ya da iki güç arasında çözülebilecek bir süreçtir. Hiçbir şekilde sekteye uğramadan yürüsün istiyorum. Barış süreci ise bunun ardından başlayacak ve biz kadınlar o barış masasında oturacağız. Tartışacağımız çok şey var” diyor. Çiçek Talhaoğlu'nun röpotrajı;

Türkiye’nin batısında, Güneydoğu Anadolu geri kalmış bir bölge olarak bilinir. Oysa tam da burada yaşayan kadınlar özgürlük talep ediyor, dükkanlar ve çocuk yuvaları işletiyor. 

Emekli öğretmen, feminist ve insan hakları aktivisti olan Nebahat Akkoç 1997 yılında Diyarbakır’da şiddete maruz kalan kadınlara yasal ve psikolojik destek sağlamak amacıyla kurulan KA-MER Vakfı’nın kurucu üyesi ve halen yöneticisidir. Özgeçmişi için...

19 Ekim’de, Başbakan Ahmet Davutoğlu, Bakanlar Kurulu ve Kamu Güvenliği Müsteşarlığı Dolmabahçe’de Akil İnsanlar Heyeti üyeleriyle bir araya geldi. Rahat bir ortamda geçen toplantı on buçuk saat sürdü. Bu yazıda, toplantıda ifade ettiğim görüşlerimi izlenimlerimle beraber aktarıyorum.

Heinrich Böll Stiftung Derneği, Diyarbakır Siyasal ve Sosyal Araştırmalar Enstitüsü, İsmail Beşikçi Vakfı ve Açık Toplum Vakfı 13 Aralık 2014 tarihinde İstanbul’da, 14 Aralık 2014 tarihinde Diyarbakır'da "Savaştan Barışa, Çatışmadan Çözüme konulu uluslararası bir konferans gerçekleştiriyor. 

“Çözüm süreci”nin kilometre taşlarını geriye doğru takip ettiğimizde 2003’e kadar gideriz. Zaten mesele 2003’ten itibaren ele alınmazsa, ne şimdi anlaşılabilir ne de önümüzdeki döneme dair sağlıklı tespitlerde bulunulabilir. 

Kürt kadınlar sadece kendilerini/kadınları erkek egemenliğinden kurtarmak için değil, erkek egemenliği nedeniyle ortaya çıkmış ya da güçlenmiş tüm baskıcı, hiyerarşik, şiddete dayalı iktidar ilişkilerini ortadan kaldırmak için örgütleniyor.

Erkekler barış sürecini egemenliğin yeniden paylaşılması olarak algılar. Oysa kadınlar için önemli olan noktaların başında savaşın toplumsal dokularda yarattığı zararın onarılması, tazmin ve telafisi gelir. 

Barış koşullarının da, barışın da ancak “kadın sözünün” etkin olmasıyla mümkün olabileceğine inanıyor, bunun için mücadelemizi sürdürüyoruz.