1955 yılında babasının memuriyet görevi nedeniyle Türkiye’nin doğusundaki Bingöl İlinin Karlıova ilçesinde doğdu. Sekiz kardeşin üçüncü büyük çocuğu olarak kalabalık bir aile içinde büyüdü.
İlkokul eğitimini Diyarbakır’ın Hazro ve Silvan ilçelerinde tamamladı.
İlkokuldan sonraki eğitim hayatına “ Mardin Yatılı Kız İlk öğretmen Okulu”nda başladı.
1970 yılında Doğu Batı Kaynaşması adıyla geliştirilen bir uygulama nedeniyle Mardin’de başladığı öğretmenlik eğitimini “Manisa Yatılı Kız İlk Öğretmen Okulunda tamamladı.
Öğretmenlik yaparken Eskişehir Anadolu Üniversitesi’nde ön lisans tamamladı.
18 yaşında evlendi. Biri kız biri erkek iki çocuk sahibi oldu.
22 yıl boyunca Diyarbakır’ın köy, ilçe ve merkezindeki çeşitli okullarda öğretmenlik yaptı.
Toplumsal muhalefet içindeki yerini almaya 1980 yılından önce faaliyet gösteren TÖB-DER ( Türkiye Öğretmenler Birliği Derneği ) ile başladı.
1980 yılındaki askeri darbe sonucunda, tüm sivil toplum örgütlerinin kapatılması ve pek çok insanın tutuklanarak cezaevine konması hayatının dönüm noktası oldu.
Diyarbakır Cezaevinde tutuklu bulunan eşini ziyarete gittikçe, cezaevine gelen okuma yazma ve Türkçe bilmeyen kadınlara destek olmaya çalıştı. Kadınlar ile sohbet ettikçe hem ailede yaşanan özel şiddetin hem de siyasal şiddetin kadınları derinden etkilediğini fark etti.
1990 yılında Diyarbakır’da bir şubesi açılan EĞİT-SEN’in ( Eğitim ve Bilim Emekçileri Sendikası) Şube Başkanlığını yürüttü.1993 yılına kadar süren başkanlığı döneminde eğitim adına hiçbir faaliyet yürütemedi. Çünkü çatışmalar kızışmıştı. Öğretmenler faili meçhul cinayetlerde öldürülüyorlardı. Yaşanan bu vahşet ile ilgili açıklamalar yaptığı için adli ve idari soruşturmalar geçirdi.
1993 yılında öğretmen olan kocası da evinden okuluna giderken uğradığı silahlı saldırı sonucu öldürüldü.
Kocasının ölümünden sonra insan hakları alanında daha aktif çalışabilmek için emekliye ayrıldı.
İnsan Hakları Derneği Genel Yönetim Kurulu Üyesi olarak çalışmaya başlandı. Bu görevi sırasında İHD’nin Bölge Temsilcisi olarak çalıştı.
Kısa bir siyasi parti deneyimi oldu. 1994 yılında dört aylık bir süre için DEP (Demokratik Halk Partisi) parti meclisinde yedek üye olarak yer aldı.
Şubat 1994 tarihinde 12 gün süren bir gözaltı yaşadı. Bu gözaltı sırasında kadın olarak özel işkence yöntemlerine maruz kaldı. Kadın çalışması yapmaya bu süreç içinde karar verdiğini belirtmektedir.
1994 -1997 yılları arasında 15 kere gözaltına alındı ve ağır işkencelere maruz kaldı.
Bu arada hem düşünce özgürlüğü kısıtlandığı için, hem kocasının öldürülmesi ve hem de yaşadığı gözaltı ve işkenceler için Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine davalar açtı. Birleştirilen tüm davalarını 1999 yılı sonunda kazandı.
‘Akkoç Davası’ olarak anılan bu davanın özelliği hem Türkiye’den yapılan ilk AHİM başvurusu olmadı hem de iç hukuk yolları tüketilmeden AİHM tarafından kabul edilen iki davadan biri olmasıdır.
1996 yılında evinin bir odasını büro haline getirerek kadın çalışmaları yapmaya başladı. Ağustos 1997 de KAMER’i kurdu. Başlangıçta bir şirket olarak kurulan KAMER çalışmalarını yaygınlaştırabilmek için 2005 yılında KAMER Vakfı olarak yeniden yapılandırıldı.
KAMER’ deki arkadaşlarıyla birlikte Güneydoğu ve Doğu Anadolu Bölgelerinin 23 ilinde kadının insan hakları konusunda çalışacak merkezler kurdu.
2005 yılından bu yana “Her Kadın İçin Bir Fırsat” adlı bir program yürütmektedir. Bu program acılığıyla tüm il, ilçe ve köylerde kadınlar için şiddetten kurtulmak, geleneksel statülerini fark edip değiştirmek için birer fırsat yaratılması planlanmaktadır.
Halen KAMER Vakfı için çalışan Nebahat Akkoç şimdi 3 torun sahibidir.
Yıllar boyunca yaptığı kadın çalışmalarından edinilen kazanımı şöyle özetlemektedir;
“Biz kadınlar kendi şiddetlerimizden kurtulmak için çaba harcarken farkındalıklarımız ve deneyimlerimizle yeni bir dünyanın da mümkün olduğunu gösteriyoruz. “
