1987 yılından başlayarak, Anayasa’nın farklı maddeleri 17 kez değiştirildi veya bunlara ekler yapıldı. Fakat, sanat özgürlüğü ile ilgili bu madde hükmünde herhangi bir değişiklik söz konusu olmadı. Demek ki, Anayasa’yı değiştirebilecek çoğunluğa erişmiş farklı siyasî koalisyonlar bakımından böyle bir değişikliği gerektirecek bir hukukî ihtiyaç doğmadı. Belki dolaylı olarak, bu hükmün korunmasında fayda olduğu bile düşünülmüş olabilir.

AKP’nin dünyanın çeşitli yerlerindeki Müslüman mağdurlara yardım etme eğiliminin, hükümet fonlarının cömertçe ve tek elden Esad rejiminin mağduru olan Sünni çoğunluğa verilmesinde etkili olduğu anlaşılıyor. Suriye’deki çatışmanın başlamasından bu yana, Türkiye çok sayıda Suriyeli mülteciye ev sahipliği yapıyor.

AKP-Gülen iktidarı kadınlar kadar gençlik alanına yönelik de özel çalıştı; dinci ve itaatkâr, muhafazakâr gençliğin oluşması en önemli hedefler arasındaydı. AKP iktidara geldiğinde 10 yaşında olanlar şu anda 22 yaşında. 12 yıl boyunca başbakanın inşa etmeye çalıştığı  insiyetçi, şovenist, militarist, homofobik, dinci, muhafazakâr ortamda şekillendiler.

AKP hükümeti ve Başbakan Erdoğan katılımcılığı bir “bela” ve devlet düşmanlığı olarak algılıyor. Bundan ötürü, toplumun internetteki faaliyetini (ayrıca MİT üzerinden diğer ekonomik ve özel faaliyetleri) tam da Orwell’in distopyasındaki gibi engellemeye çalışıyor.

Barış sürecinin konuşulduğu şu günlerde Kavar Kırsal Kalkınma Programı’ndaki deneyim  çok daha kıymetli. Süreç ilerledikçe, bölge kırsalından büyük şehirlerin varoşlarına göç edenlerin bir kısmı geri dönecek, Mahmur gibi kamplar boşalacak, dağdakiler inecek. Sayıları milyonları bulan bu insanlar evlerine dönecek.

‘90’larda, Kürt sermayedarlarının OHAL valileriyle, Ankara’daki bürokratlarla yakın ilişkiler kurduğunu görüyoruz. Devletle ilişki kurmazlarsa ayakta kalamazlardı. Kürtlerin sermayedarlara dair negatif algısının altında bu da yatıyor.

Haziran 2013’te patlak veren Gezi protestolarına karşı polisiye önlemlerin yanı sıra medya bariyerlerini de kullanan AKP iktidarı, en banal kuşatma metotlarını medya ve ifade özgürlüğü üzerinden uygulamaktadır. Siyasî iktidarı desteklemek üzere mevzilenen medya, Gezi protestolarını önlemeye yetmemiştir.

Pek çok ülkede temel rekabet kurallarını çiğnedikleri ve hatta açıktan yolsuzluğa  ulaştıkları için bir dizi KÖO iptal edilmiştir. Danimarka-Farum, Fransa-Villemandeur, Almanya-Frankfurt, Belçika-Flanders, son olarak Siemens’in kamu ihalelerine girmesinin yasaklandığı Brezilya örneklerini verebiliriz. KÖO pek çok açıdan kamu maliyesinde ahlakî sorunlar yaratmaya uygun bir ortam yaratıyor. 

Gülen Hareketi sınıfsal ve kültürel ayrımları biliyor ve iyi değerlendiriyordu. Gülen Cemaati’nin amacı bir toplumsal armoni yaratmak değildi; varolan sınıfsal ve kültürel çatışmaları bir tür cemaat içi dinamiğe dönüştürüyor, sınıfsal geçişkenliği vaat ve motivasyon kaynağı olarak sunuyordu.

AKP’nin seçim stratejisi potansiyel seçmenini, onların değerlerine ve varoluşuna karşı olduğunu iddia ettiği bir ötekiye karşı konumlandırarak konsolide etme amacını taşımıştır. Erdoğan, kendi siyasal kaderiyle, siyasal sisteme entegre ettiği muhafazakâr mütedeyyin kitlelerin kaderinin aynı olduğuna vurgu yapmıştır.