Demokrasi

AKP 1 Kasım genel seçimlerinden oyların neredeyse yarısını alarak ve tek başına iktidar kurarak çıkarken Cumhurbaşkanı Erdoğan memleketin gündemini hükümetten daha fazla işgal etmeyi sürdürdü. Çatışmalar ve Kürt illerindeki sokağa çıkma yasaklarıyla şekillenen bu dönemin nelere gebe olduğunu, tartışılamayan “demokratik özerklik” teklifini KONDA Araştırma’nın kurucusu ve Radikal yazarı Tarhan Erdem’le konuştuk.

Elçi’nin ölümü ile sadece Türkiye bir demokrasi ve barış mücadelecisini kaybetmedi Heinrich Böll Stiftung Derneği de çok özel bir dostunu kaybetti. 

AKP’ye oy veren büyük çoğunluğa rağmen, ülke halkının bir birlik ve beraberlik halinde olduğunu söylemek mümkün değil. Heinrich Böll Stiftung Derneği Türkiye Temsilcisi Kristian Brakel'in seçimlere dair analizi

Türkiye’nin önemli dört sendikası ve meslek kuruluşu, çözüm sürecinin sona ermesinin ardından Kürtlerle yeniden başlayan savaşa müzakereler yoluyla son verilmesi amacıyla 10 Ekim 2015’de büyük bir miting yapmaya karar verdiler. Başkent Ankara’daki mitingin hedefi ülkenin dört yanından gelen 100 bin kişinin güçlü bir barış mesajı vermesiydi. Mitingi ana muhalefet partisi CHP ve Kürt hareketiyle sosyalistlerin ittifak partisi HDP de destekliyordu. 

Gezi protestoları Türkiye’deki LGBTİ hareketine[1] yeni ve sürdürülebilir bir ivme kazandırdı. Ancak bu hareketin tarihi, geçtiğimiz yüzyılın başlarına dayanmakta. 

Üniversite öğrencilerine yönelik fotoğraf ve araştırma yarışması, her gün biraz daha kaybolmakta olan kültürlerin izlerini görünür kılmayı ve üniversite gençliğine fotoğraf çekme, araştırma ve yazma konusunda deneyim kazandırmayı amaçlamaktadır. 

Kaos GL Derneği, ötekilerin ölü bedenlerinin, çoğunluğun, devletin, kamu gücünün, aile gibi çeşitli toplumsal kurumların kendi zihniyetlerine uygun pratiklerine terk edildiği eleştirisiyle oluşturulan  24 Ekim’de İzmir’de “Ölülerimiz, Biz // Öteki Olarak Ölmek” adlı sempozyumu düzenliyor.

1915’te yaşanan Ermeni soykırımının merkez üslerinden biri de Diyarbakır’dı. Şehrin Ermeni nüfusunun yanında, buradan geçen kafileler de katliama maruz kaldı. Adnan Çelik ve Namık Kemal Dinç, İsmail Beşikçi Vakfı tarafından yayınlanan “Yüz Yıllık Ah! –Toplumsal Hafızanın İzinde: 1915 Diyarbakır” başlıklı çalışmalarında, kuşaklararası aktarımların, siyasî olguların ve soykırımın Kürt edebiyatındaki izdüşümlerinin yardımıyla şehirde hâlâ yaşayan soykırım hayaletinin peşine düştü.

2015 yapımı uzun metraj bir belgesel olan “Bakur”, İstanbul Kültür Sanat Vakfı’nın (İKSV) her yıl düzenlediği İstanbul Film Festivali’nde yarışma dışı gösterilecek bir film olarak duyuruldu. Ancak, festivalde ne bu belgeselin ne de film festivaline katılan diğer birçok film ve belgeselin gösterimi yapılabildi. Yaşanan durumun görünürdeki sebebi “Bakur: Bir Gerilla Belgeseli”nin Kültür Bakanlığı’nın istediği kayıt tescil belgesine sahip olmamasıydı.1 Tescil belgesi ile ilgili talebin belgeselin gösterim tarihine kadar söz konusu olmamasının yarattığı infial, festivalde filmleri gösterilecek olan 21 sinemacının Bakur filminin yapımcı ve yönetmenlerine destek olmak için filmlerini festivalden çekmesine neden olmuştu.2

Siyasî partilerin de miyadı doldu, temsil işlevi artık çok fazla dolanıyor, birçok aracısı, birçok taşeronu var. Doğrudan buluşamıyor talep ve temsil. Halkın talepleri sokaktaki seslerde kaldı, sivil toplum örgütlerinin çağrıları havada asılı. Ülkemizde merkez denilen yerde bakanlıklar, bürokrasi şişmiş şişmiş patlamak üzere, hantal devlet çöküntü içinde, inşaat molozu gibi. Uğultu var, gürültü var, şiddet var.