demokrasi

Almanya’da Türkiye kökenlilerin 60 yıllık tarihi, aynı zamanda Almanya siyaseti içerisinde kendilerine bir ses bulmalarının da tarihi. Aradan geçen yıllar ise Türkiye kökenlilerin siyasi tercihlerini, Almanya’daki konumlarına paralel olarak değiştirip çeşitlendirmiş durumda.

2021 pandemi yılında Almanya seçime gitti. Ön açıcı olan ve katılıma olanak tanıyan yeni bir siyaset kültürüne ihtiyaç olduğu açıkça ortada. Heinrich-Böll-Stiftung’un Başkanı Dr. Ellen Ueberschär, Alman federal seçimlerinin sonuçlarını yorumluyor.

Almanya seçimini yaptı. SPD, Yeşiller ve FDP (Hür Demokrat Parti) seçimleri kazandı, ancak bu partiler beklentilerine ve harekete geçmeleri konusunda üzerlerinde hissettikleri baskıya bağlı olarak sonuçlara çok farklı bakıyorlar. Bu kısa analiz, elde edilen ilk sonuçlara genel bir bakış sunuyor, bunu önümüzdeki birkaç gün içinde daha kapsamlı, ampirik bir analiz izleyecek.

Türkiye, AKP’li yıllarda birçok ulusal ve uluslararası kurumların raporları tarafından işaret edildiği üzere, her geçen gün bilgi ve ifade özgürlüğünün daha da kısıtlandığı, haberleşme hakkının ise ciddi bir şekilde baskılandığı bir ülke konumuna düşmüş durumda. Bu süreçte iktidarın yeni düzenleme talepleri de ardı ardına gelmeye devam ediyor.

Çevrimiçi alanları düzenlerken, zararlı içerik sorunlarını zararlı sistemlerin neden olduğu sorunlardan ayrı tutarsak, bu sorunların çözülmesini de riske atarız. Kadınlara yönelik dezenformasyon ve çevrimiçi şiddetin üstesinden gelmek için  bütüncül bir düzenleyici müdahale gerekir.

Yabancı olmakla ait olmak arasındaki ayrım bazen hiç beklenmedik yerlerde silikleşiyor. Hermannstrasse üzerindeki Alevî Mezarlığı, Türkiye’den yeni gelmiş, feminist bir oyun yazarına şehrin bir parçası olmanın kapılarını aralıyor. 

Almanya’da, misafir işçilerin tarihini ortak belleğin bir parçası haline getiren ve onurlandıran bir hatırlama kültürünün pratikleri mevcut değil. Bu durum sonraki kuşaklar üzerinde de iz bırakıyor. Fatma Sağır’ın kaleminden hatırlama, unutma ve ırkçılık üzerine bir deneme.

Almanya'daki Türkiye kökenli toplulukların Almanya ve Türkiye hükümetleri tarafından onlarca yıl ihmal edilmesinden sonra AKP, yeni bir diaspora politikasının potansiyelini keşfetti.

Almanya ile Türkiye arasındaki göçün yakın zamanlı tarihi, 30 Ekim 1961’de imzalanan İşgücü Anlaşmasıyla başladı. Bu tarih, bugün her iki toplumu da şekillendirmeye devam ediyor.