“Müşterekler tartışması nasıl yapılabilir” bağlamında, müşterekler ne ve bugüne ilişkin nasıl sonuçlar çıkartabiliriz meselesine değineceğim. 

Sosyal bilimde, özellikle iktisat yazılımında müşterekler kavramı nasıl çıktı, nasıl düşünüldü? Buna karşı oluşan birtakım akımlardan ve birkaç eleştirel pozisyon nedir? 

Müşterekler dediğimiz, piyasa ve devlet ötesinde bir dünya. Genellikle, insanlar piyasa ve devletin iki önemli kavram olduğunu düşünüyorlar. 

Türkiye’deki  iktidar partisi AKP korku içinde. Toplum yine kaynamaya başladı. Ve Kürt partisi HDP hoşgörülü bir siyasi duruşun nasıl olabileceğini gösteriyor.

Şalvarlı erkekler, ezilen kadınlar ve kendine aşık bir lider: Kürtlere yönelik önyargılarımızı kırmanın ve onları bir ortak olarak kavramanın zamanı geldi. * Bu yazı daha çok Avrupalı ve Alman kamuoyuna hitap eder.

Alman dış politikası Kürt partileri konusunda genellikle uygulamadığı kriterler uyguluyor. Türkiye ve PKK arasındaki barış sürecinde güvenlikçi yaklaşımlara indirgenmiş yaklaşımların ötesinde bir yol haritasını talep etmelidir. 

Bu yıl beşincisi düzenlenecek Yeşil Ekonomi konferansının konusu, tüm dünyada büyük tartışmalara neden olan şeyl gazı (kaya gazı). 9 Kasım’da İstanbul’da düzenlenecek konferansta enerji sektöründeki şeyl gazı fenomenini sosyal boyutlarıyla birlikte tartışmaya açıyoruz.

Dünyadaki endüstriyel et tüketiminin çevre ve topluma etkilerini çarpıcı veriler ve grafiklerle anlatan Et Atlasının Türkçe haline buradan ulaşabilirsiniz.

Türkiye'de mizah dergileri ve karikatüristler, kamusal alanın ve yasal yayıncılığın sınırları içinde siyasal iktidarlara yönelik eleştiriler yapmışlardır. Gazetecilik pratiği içinde kalarak, seküler ve kimi zaman milliyetçi bir tutumla geliştirdikleri eleştirellik bir gelenek de oluşturmuştur. Yakın dönemlerde, sağ partilere yönelik eleştirileri arttığında muhalif, çoğunluk değerlerini eleştirdiklerinde marjinal, gündelik hayatı kritize ettiklerinde apolitik sayıldılar.

Bir düşünün: TRT’yi hükümet tarafından atanan bir yönetici ve onun kadrosu değil, bir kurul yönetiyor. Bu kurulun üyeleri parlamentodaki aritmetiğe denk düşen oranda parti temsilcilerinden ve kadınların, dini grupların, LBGT’nin, işçilerin, gençlerin ve yaşlıların sivil toplum kuruluşlarının temsilcilerinden oluşuyor. Bu bir ütopya mı?