Sosyal ve Ekoloji Dönüşüm

Türkiye’de agroekoloji tarımsal yöntemlerin ötesine taşıp düşünsel bir rekabet alanına dönüşüyor. Topluluk refahını ve kırsalın geleceğini, sistem değişikliğine dönük taban hareketlerinden agroekolojiyi teknik bir araç olarak gören politikalara uzanan farklı söylemler arasındaki yarış şekillendiriyor.

Tarım bilgisi olduğu yerde durmaz, değişen gerçekliklerle beraber evrime uğrar. Batı Anadolu'daki Karagömlek köyünde de öyle oldu. Nüfusun azalması ve endüstriyel girdilerin büyümesi, tarımı dönüştürdü. Peki agroekoloji neden gelecek için kritik bir bakış açısı sunuyor?

Bakü’de yapılan COP29’un havası, net sıfır ve 1,5 derece hedeflerine nasıl ulaşılacağına dair küresel ve ulusal belirsizlikler ve çelişkilerle tarif edilebilir. Türkiye’nin açıkladığı strateji de bu havayı taşıyordu. 

Karadeniz’de yaşayan balık popülasyonları, ekolojik müdahalelerin yanı sıra su sıcaklıkları, akıntılar ve deniz habitatlarında değişimlere neden olan iklim değişikliğinden de gitgide daha olumsuz etkileniyor.

Yetkililer ve gıda güvenliği uzmanları, yasal düzenlemelerin yetersizliği ve caydırıcı olmayan yaptırımlar nedeniyle yasaklı pestisit klorpirifosun Türkiye’de hala kullanıldığını ifade ediyor.

Pek çok uzmana göre dünyanın en küçük denizinde organik kirlilikle mücadele edebilmek için ortak çabaların artırılması gerekiyor.

“Doğa temelli çözümler” kavramına ilişkin var olan tanımlar epey muğlak olduğundan yoruma, hatta manipülasyona açıklar. Biyoçeşitliliğin yok edilmesi ve fosil yakıt kullanımı bakımından mevcut durumun olduğu gibi sürdürülmesinin sebebi olan kurumsal tekellere ve çıkar gruplarına dair karmaşık pek çok gerçek, bu kavramın arkasına gizleniyor.

Tamirin yeniden ilk tercih haline gelmesi için kolaylaşması ve ucuzlaması gerekiyor. Tamir ve tamirciliğin neden yeniden keşfedilmesi gerektiği, adil bir tamir pazarı ve mesleki bilgi ile zanaatkarlığın olası iyileştirici etkisi üzerine bir deneme.