Konferansın ilk oturumunda konuşan Evren Balta ve Ersin Kalaycıoğlu, bu kavramsal zorluğuna işaret ederek ortak bir tanım oluşturma çabası yerine konferansın ana temasını oluşturan sağ popülist hareketlerin yükselişlerinin bağlamı ve günümüz konjonktürünün hangi unsurlarınca desteklendiği üzerinde durmak gerektiğini ifade ettiler. Evren Balta konuşmasında sağ popülizmin yükselişinin dünyanın içinde bulunduğu çoklu krizlerle ilgili olduğunu söyleyerek bu krizleri dört başlık altında topladı: i) 2008 küresel ekonomik krizinin devam eden etkileri; ii) siyasal partilerin sınıfları temsil etme iddialarını bırakmalarıyla gündeme gelen siyasal temsil krizi; iii) aileden dine ve diğer kimliklere uzanan kültürel alanda yaşanan değişimi ifade eden bir değerler krizi; iv) ticaret savaşları, uluslararası kurumların ve kuralların aşınması ve küresel düzeyde demokrasiye olan inancı yitimiyle karakterize olan liberal küresel düzenin yitimi. Balta’ya göre popülizmi bu krizlerin yol açtığı, çelişkili ve tedrici bir şekilde ilerleyen yeni bir otoriterleşme dalgasının ifadesi olarak görmek gerekiyor. Ersin Kalaycıoğluna göre ise sağ popülizmi doğuran daha yapısal etkenleri teknoloji alanında yaşanan baş döndürücü gelişmelerde aramak gerekiyor. Yapay zeka, makine öğrenmesi ve big data alanlarındaki gelişmelerin yanı sıra iletişim ve veri derleme kapasitesindeki muazzam artış ekonominin yapısını, ilişkilerini ve işleyişini hızla dönüştürüyor. Ulusal çapta örgütlenmiş sınıfları, ulusal sınırları ve ulusal piyasayı aşındıran ve giderek anlamsızlaştıran bu dinamiklerin, bildiğimiz demokratik kurumlar (örneğin siyasal partiler ve seçimler) tarafından yönetilmesi gün geçtikçe daha da zorlaşıyor. Kalaycıoğlu’na göre popülist hareketler, yıpranan ve işlevlerini yitiren bu siyasal kurumların yerini (kaygı ve güvencesizlik hissinin derinleştiği bir ortamda) demagoji ve nostalji duygusu ile doldurmaya çalışıyorlar. Konferansın ilk oturumunun bir diğer konuşmacısı olan Panagiotis Sotiris ise konuşmasında sağ popülist hareketlerin otoriter ve milliyetçi oldukları kadar neoliberal de olduklarına dikkat çekti. Sotiris’e göre bu durum, her türlü kolektivizmi aşındırmayı hedefleyen neoliberalizme tepki olarak kolektif bir kimlik inşa etmeye çalışan sağ popülizmin en önemli çelişkilerinden birini barındırıyor. Bu nedenle liberalizmin sağ popülizmle mücadelede bir cevap olamayacağını belirten Sotiris, solun post-ulusal ve post-kolonyal bir “halk” fikri üzerinden hareket edebileceğini vurguladı. Ancak “halkı yeniden tanımlamak” önerisi, “popülistlere karşı popülizm yapmak” olarak tanımlanan sol popülizm anlamına gelmiyor. Zira sol popülistlerin en büyük hatası halkı söylemsel olarak ve seçim siyasetine dayalı biçimde inşa edebileceklerine inanmaları. Sotiris’in önerdiği siyasal strateji ise, halkı, toplumsal çelişkilerin ve kutuplaşmaların daha da keskinleştiği günümüz konjonktüründe, alt sınıfların gündelik ve maddi çıkarları ve talepleri doğrultusunda inşa etmeye dayanıyor. Sotiris’in post-ulusal ve post-kolonyal halk nosyonu ile Balta’nın işaret ettiği çoklu krizlerin kaybedenleri arasında kurulabileceğini ifade ettiği ilerici toplumsal koalisyon fikri arasındaki paralelliklere dair ise ne yazık ki bir tartışma gerçekleşmedi.

Konferansın bir amacı da hukukun üstünlüğünü, denge ve fren mekanizmalarını, bağımsız sivil toplumu, bireysel ve sosyal hakları ve çoğulculuğu aşındıran otoriter pratikler ve kurumsal düzenlemeler karşısında hangi siyasal ve toplumsal kapasitelerin harekete geçirilebileceğini tartışabileceğimiz bir platform sunmaktı. İkinci gün yapılan tartışmalar daha çok bu sorular etrafında şekillendi. CHP genel Başkan Yardımcısı Gökçe Gökçen, HDP Ankara Milletvekili Filiz Kerestecioğlu ve Avrupa Yeşiller Partisi Eşbaşkanı Evelyn Huytebroeck’in katıldıkları panel, “Sağ popülizmle siyasal olarak nasıl mücadele edebiliriz?” sorusu etrafında şekillendi. Avrupa’da sağ popülist hareketlere karşı başarılı siyasal mücadele yöntemlerine değinen Huytebroeck, yurttaşların gündelik problemlerini dinleyen, yüz yüze yapılan siyasetin önemine vurgu yaptı. Huytebroeck’in konuşmasındaki diğer bir önemli vurgu, ekolojik talepleri sosyal adalet talebiyle birleştiren Yeni Yaşil Anlaşma siyasetinin geniş toplum kesimlerini mobilize etme potansiyeliydi. Gökçe Gökçen ve Filiz Kerestecioğlu’nun konuşmaları ise sağ popülist hareketlerin beslendiği temsiliyet sorunu ve siyasetin toplumsallaşması için neler yapılabileceği üzerinde yoğunlaştı. Gökçen siyaseti elitlerin bir uğraşı olmaktan çıkarıp özellikle gençleri ve kadınların siyasi katılımlarını arttıracak araçların inşası üzerinde durmak gerektiğinin altını çizerken, Kerestecioğlu ise korkuya örgütleyen sağ popülist hareketlerin karşısında solun umudu büyütmesi gerektiğini kaydetti.

Konferansı son oturumu Avrupalı ve Türkiyeli sosyal hareketlerin temsilcilerinin katıldığı bir tartışma toplantısı biçiminde örgütlendi. Sivil toplumu güçlendirme alanında faaliyet yürüten CIVICUS Küresel Sivil Toplum İttifakı’nı temsilen toplantıya katılan Andrew Firmin nefret söylemi ve dezenformasyonun ifşası ve insan hakları söyleminin geri kazanılmasında sivil topluma önemli görevler düştüğünü kaydetti. 2017 yılındaki genel seçimlerde AfD’nin parlamento dışı kalması için etkin bir kampanya yürüten “5’ten Küçük” hareketinin deneyimlerini paylaşan Dunya Ballout ise “radikal nezaket” adını verdikleri, insanları dinleyen ve dertleriyle hemhal olan ancak tartışmaktan da çekinmeyen bir siyaset tarzının önemine değindi. Yeşim Dinçer yasaklar ve şiddet yanında itibarsızlaştırma çabalarıyla da mücadele etmek zorunda kalan Türkiye’deki feminist hareketin hem yeni ve yaratıcı yöntemler bularak hem de dünyadaki diğer kadın hareketlerinden de esinlenerek sağ popülizme karşı en önemli mücadele odaklarından biri olduğunun altını çizdi. Aylime Aslı Demir ise 15 Temmuz darbe girişimi sonrasında önce hukuki ve sonra fiili olarak devam eden OHAL sürecinin yeni bir devlet inşasına giriştiğini, bunun sosyal hareketler açısından önemli bir özelliğinin öngörülemez bir siyasal ortam yaratması olduğunu kaydetti. Hukukun kendisinin insan haklarını ihlal etmenin bir aracı haline gelirken LGBTİ hareketinin kamuya açık toplantı ve faaliyet yapamaz hale geldiğini ifade eden Demir, “öngörülemez aktivizm” olarak nitelenebilecek ve duyuru ve çağrıları değiştirmek, etkinlikleri beklenmeyen yerlerde yapmak gibi farklı ve yaratıcı yöntemler geliştirdiklerini aktardı. Bu bölümün son konuşmacısı olan Yüksel Taşkın ise siyasal alanın daraltılması karşısında küçük ve konu temelli siyaset yapmanın önemine değindi ve baskı dönemlerine dayanabilecek uzun erimli kurumlar inşasına ağırlık verilmesini önerdi. Tartışma sivil toplumun mücadele imkanları, öğrenme tecrübeleri ve ulusal ve uluslararası çapta dayanışmanın geliştirilmesi için atılabilecek adımların paylaşılması ile devam etti. Sonuç olarak, ele alınan konunun genişliği ve popülizm kavramının süregiden müphemliğine rağmen, konferansın hem ele aldığı konular hem de ilham verdiği başkaca tartışmaların önemi açısından oldukça ilgi çekici ve doyurucu tartışmalarla geçtiği söylenebilir.